मुख्य सामग्रीवर वगळा

खांडेपार लेणी - गोव्यातील जांभा खडकातील लेणी !

॥ हर हर महादेव ॥

जांभा खडकातल्या लेण्यांचं अस्सल सौंदर्य पाहायचं असेल तर गोव्यात खांडेपार नावाचं गाव गाठावं. गोव्यातल्या ५१ संरक्षित स्मारकांपैकी एक म्हणजे फोंडा येथील खांडेपार नदीजवळील खांडेपार लेणी ! स्थापत्य शास्त्रातल्या नेहमीच्या ठोकताळ्यांना बगल देत वेगळ्याच पद्धतीने बनवलेल्या लेण्या पाहायला मिळतात. सर्वसाधारण लेण्यांच्या आजूबाजूला आणि वरती खडक पाहायला मिळतो ज्यामध्ये लेण्या कोरलेल्या असतात. पण खांडेपारच्या लेण्यांमधे चक्क दगडात कोरलेलं शिखर दिसतं (चित्र क्र १ पहा). सध्या ही शिखरं अत्यंत जीर्ण अवस्थेत आहेत. ह्या लेण्या दगडात कोरलेल्या वाटत नाहीत. उलट दगड आणून मंदिर बांधाव अश्या पद्धतीने बांधल्या आहेत. पण नीट निरीक्षण केलं तर कोरीव काम की बांधकाम असा प्रश्न पडतो हे त्याचं सौंदर्य विशेष !

 

चित्र क्र १. खांडेपारची लेणी.


चित्र क्र २. लेण्यांच्या आतली संरचना

एकूण ४ लेण्यांचा समूह पाहायला मिळतो. त्यात तीन लेण्या एकमेकांना लागून आहेत. यातल्या प्रत्येक लेण्यांमध्ये २ खोल्या आहेत. जवळूनच खांडेपार नदी वाहते. सर्व लेण्या अगदी साध्या आहेत. जांभा खडकांचं सौंदर्यच त्याला उठाव देण्यासाठी पुरेसं आहे.

  


चित्र क्र ३. लेण्यांच्या छतावरील कमळाच्या पाकळ्यांचं शिल्प

लेण्यांच्या छतावर कमळाच्या पाकळ्यांचं शिल्प आहे. चित्रात ते अस्पष्ट दिसत आहे त्यामुळे ते कळून येत नाही. दारांवर लाकडी दरवाजासाठी चौकट बसवता येईल अशी संरचना आढळते. त्यांचबरोबर भिंतीतले कोनाडे, पाण्याचा निचरा व्हावा म्हणून केलेली लहान भोकं प्रत्येक लेण्यात दिसून येतात. एकंदरीतच राहणाऱ्यांच्या निवासाची उत्तम सोय केलेली दिसते.


चित्र क्र ४. भिंतीतले कोनाडे.


चित्र क्र ५. एका लेण्यातून दिसणारं दुसरं लेणं.


चित्र क्र ६. चौथ्या लेण्यातील लिंगपीठ आणि योनीपीठ .

ह्या लेणीसमूहात चौथं लेणं स्वतःच स्वतंत्र अस्तित्व राखून आहे. तीन लेण्या आणि त्यातल्या सहा खोल्या निवासासाठी तर चौथं लेणं हे भगवंतासाठी राखून ठेवलं असावं असं वाटतं. सध्या जरी पूजाकार्य होत नसलं तरी जुन्या काळात हे नक्कीच छोटेखानी देऊळ असावं असं त्याच्या सद्यस्थितीवरून वाटतं. ह्या चौथ्या लेण्यात योनीपीठावरील लिंगपीठ आढळून येतं. हरवाळे लेण्यांप्रमाणेच इथेही शिव उपासना घडत असावी. सध्याचं सर्वात मोठं आकर्षण म्हणजे गणेश मूर्ती असलेला मातीचा दिवा !

चित्र क्र ७. गणेश मूर्ती असलेला मातीचा दिवा.

हा दिवा अतिशय आकर्षक आहे. ह्यात दोन हातांचा गणपती आढळतो. आखूड मांड्या, लांबलचक सोंड, आशिर्वादाचा हात, दुसऱ्या हातात मोदक, डोक्यावर लहानसा मुकूट ही मूर्ती वैशिष्ट्ये दिसतात. सोबत चार दिव्यांसाठी केलेली योजना दिसते. 

 

चित्र क्र ८. लेणी परिसरातलं पक्षीवैभव - दयाळ पक्षी


चित्र क्र ९. नदीवरील झोकदार वळण.

लेण्यांचा परिसर लोकवस्ती पासून जरासा लांब आहे. त्यामुळे ह्या निसर्ग रम्य परिसरात नेहमी पक्ष्यांची वर्दळ असते. चित्र क्र ८ मध्ये मला दिसलेला दयाळ पक्षी कॅमेर्‍यात मी टिपून घेतला. लेण्यांच्या समोरून खांडेपार नदी वाहते. पाण्याच्या संथ प्रवाहावरून नदीच्या खोलीची कल्पना करावी . पाणी इतकं स्वच्छ, शुद्ध, आणि निर्मळ आहे की त्यात पडलेलं प्रतिबिंब आणि वरचं आसमंत ह्यात फरक न ओळखता यावा ! 

कमेंट आणि शेअर करून आपला लोभ व्यक्त करावा !
राहुल अभ्यंकर, विरार 
Instagram -  chaturthamiti

टिप्पण्या

NitinG म्हणाले…
सुबक लिखाण!!
सोबतची छायाचित्रे सुरेख आहेत.

या ब्लॉगवरील लोकप्रिय पोस्ट

शरभ - गडकिल्ल्यांच्या द्वार शिल्पांमधील एक पौराणीक प्राणी

शरभ - गडकिल्ल्यांच्या द्वार शिल्पांमधील एक पौराणीक प्राणी ॥ श्री गणेशाय नमः ॥ भारतीय संस्कृती साठी वैदिक आणि पौराणिक हे महत्त्वाचे कालखंड आहेत . या कालखंडामधले काही देव, दैवत, यक्ष, गंधर्व, अप्सरा,दहा दिशांचे दिक्पाल हे जरी कालबाह्य झाले असले तरी मुर्त्यांचा स्वरूपातून ते आजही नजरेस पडतात . यातल्या बऱ्याचशा मुर्त्या त्यांच्या शैलीवरून ओळखता येतात पण बऱ्याचश्या किल्ल्याच्या मुख्य दारावर आढळणारी शरभ ह्या प्राण्याची शिल्पं आजही सर्वसामान्यांना गोंधळात टाकतात .  चित्र क्रमांक १ . जलदुर्ग अर्नाळा येथील प्रवेशद्वारा वरील शरभ शिल्प . चित्र क्रमांक एक मध्ये दिसणारा हत्तीच्या वरचा वाघ की सिंह असा बुचकळ्यात टाकणारा प्राणी म्हणजेच शरभ होय ! शरीर यष्टी वाघ सिंहाशी जरी मिळतीजुळती असली तरी तोंड मात्र अगदी वेगळं आहे . सर्वात महत्वाचा पडणारा प्रश्न म्हणजे ह्या शरभांचं शिल्प गडांच्या दरवाजावर का असतं ? त्यासाठी थोडा पुराणांचा संदर्भ घेऊया . विष्णूनें नृसिंहरूप धारण करून हिरण्यकशिपूस मारले; पण खून चढल्यामुळे त्याची उग्रता कमी होईना; तेव्हां सर्व सृष्टि शंकरास शरण गेली; शंकराने दोन तोंडे...

रावणानुग्रह - शिवमूर्तये नम: !

हर हर महादेव  प्राचीन मंदिरांची विविध उप अंगे आहेत. त्यातलं सर्वात लक्षणीय अंग म्हणजे मंडोवर म्हणजेच मंदिराची बाह्य भिंत. ह्या बाह्य भिंतीवर मंदिराच्या आतल्या देवते सोबतच्या इतर उप देवता , त्या मुख्य देवतेचे अवतार कार्य , काही प्रसंगी रामायण, महाभारत इत्यादी पौराणिक कथांचे , युद्ध प्रसंगांचे शिल्प किंवा शिल्प पट आढळतात. सर्वात जास्त शंकर आणि विष्णूची देवळं आढळतात आणि जो देव मुख्य गाभाऱ्यात स्थापित असेल, त्याची शिल्पं जास्त आणि दुसऱ्याची काही मोजकी शिल्पं ह्या बाहय भिंतीवर आढळतात. त्यातली सर्वात आकर्षक आणि नित्य आढळणारी मूर्ती म्हणजे रावणानुग्रह ! आकर्षक ह्यासाठी की सदर मूर्तीमध्ये अनेक रसांचं वर्णन आहे जसं की वीर, करुणा,शृंगार, भय इत्यादी ! हे सर्व रस आणि कैलास पर्वत, शिवाचे गण, दास, दासी, नंदी इत्यादी दाखवताना मूर्तिकाराच्या कौशल्याचा कस लागतो. मंदिरात आढळणाऱ्या या बऱ्याच मूर्ती एकमेव शिल्प नसून अनेक शिल्पांचा शिल्पपट असतो. शिल्पपट समजण्याकरता त्याची मूळ कहाणी माहीत असावी लागते आणि त्या मूळ कहाणीचा आधार घेत संपूर्ण शिल्पाची कल्पना सहज करता येते. रावणानुग्रह या शिल्पाची कहाणी : - ए...

गणरायाचं खरं रूप: शास्त्र, संस्कृती आणि पर्यावरणपूरक मूर्ती !

 ||  श्री गणेशाय नम:  || " अरे राहुल ! गणपतीचे डोळे कधीही सरळ एका रेषेत आणि आडवे नसतात. गणपती हे गजवक्त्र म्हणजे हत्तीचे तोंड/मुख असलेली देवता आहे. आणि हत्तीचे डोळे तिरके असतात. तुम्ही मुंबईकरांनी स्वतःला वाट्टेल तसा गणपती घडवलात. त्याला उगाचच मानवी स्वरूप दिलंत. माणसासारखे सरळ आणि आडवे डोळे असल्यामुळे तो गणपती माणसासारखा दिसतो आणि त्यामुळे कदाचित तो तुम्हाला लोभस वाटतो. पण हि प्रथा बरी नव्हे. " इति नंदा आजोबा.  कैक वर्षांपूर्वी मी आमच्या मूळ गावी ( मिरज ) गेलो होतो. मी सुध्दा कैक वर्ष विरारच्या  गणपतीच्या कारखान्यात काम शिकत होतो. सहज म्हणून गावच्या कारखान्यात एक चक्कर मारली. सर्व गणपती थोडे वेगळे दिसले. आमच्या मुंबईत नाही असं बनत, तुमच्याकडचे साचे थोडे वेगळे आहेत. त्यावर नंदा आजोबांनी मला हे उत्तर दिलं. मुळातच तेव्हा माझी गणपती आणि मूर्ती शास्त्राबद्दलची जाण तशी बेताचीच असल्यामुळे तो विषय मग अलगद मागे पडला. पण कालांतराने मी ह्या मूर्तिशास्त्राचाअभ्यास सुरु केल्यावर मला आजोबा काय म्हणत होते ते स्पष्टपणे उलगडू लागले. अजून खोल खोल शोध घ्यायला सुरु केला तेव्ह...