मुख्य सामग्रीवर वगळा

चेन्नकेशवा मंदिर भाग २ मंदिराचे अंतरंग

॥ ॐ केशवाय नमः ॥

प्रवेशद्वारातील गोपूर, गरुड मूर्ती, मकर तोरण , नरसिंह, दारातील द्वारपाल जय - विजय आणि मदन रतीचं शिल्प पाहून आपण मंदिरात प्रवेश करतो. ( जर तुम्ही भाग एक वाचला नसेल तर येथे क्लिक करा). आणि समोर दिसणार भगवंताचं मोहक रूप चित्तवृत्ती बदलून टाकतं. चित्र क्रमांक एक मध्ये दिसणाऱ्या लाल रंगाच्या पडद्यामागे भगवंताच्या दोन वेगवेगळ्या मूर्ती दिसतात.एक आहे ती नऊ फुटाची काळ्या दगडामध्ये घडवलेली विष्णूची मूर्ती ,मूर्तिशास्त्रा प्रमाणे अचल मूर्ती ह्या प्रकारात मोडणारी. अचलमूर्ती म्हणजे सुप्रतिष्ठित केलेली आणि जिला गर्भगृहाच्या बाहेर कधीही काढलं जात नाही. त्यासोबतच भगवंताची एक धातूची चल मूर्ती असते जिच्यावरती नित्य अभिषेक आणि इतर उपचार केले जातात.त्याचसोबत रथोत्सवाच्या वेळी या चल मूर्तीलाच बाहेर काढून मिरवलं जातं.सदर मंदिरात गर्भगृहाचे छायाचित्र काढण्यास मनाई आहे. त्यामुळे भगवंताच्या चल आणि अचल दोन्ही छायाचित्रांचा इथे संक्षेप देतो .

चित्र क्र १ मंदिराच्या गाभाऱ्याच्या प्रवेशद्वारावरील मकरतोरण , विष्णू लक्ष्मीचं शिल्प आणि द्वारपाल

भगवंताच्या लोभस मूर्तीच्या दर्शनानंतर आपण हळूहळू भानावर यायला लागतो.समोर दिसायला लागतात ते म्हणजे मकर तोरण गर्भगृहाच्या आजूबाजूला उभे असलेले द्वारपाल आणि एकूण 48 स्तंभ ज्यांनी मंदिराचा अंतर्भाग बेमालूम खुलवलेला आहे. गर्भगृहाच्या प्रवेशद्वारावर आपल्याला मकर तोरण बघायला मिळतं आणि त्या मकर तोरणाच्या केंद्रभागी श्री विष्णू आणि लक्ष्मीचं शिल्प बघायला मिळते.द्वारपाल हे साक्षात श्री विष्णूंचे द्वारपाल असल्यामुळे त्यांनीही हातामध्ये भगवंताचीच आयुधं धारण केल्याचं बघायला मिळतं. भगवंताच्या गर्भगृहाच्या प्रवेशद्वारावर द्वारपाल असण्याचे कारण म्हणजे गर्भगृहामध्ये सत्पात्र व्यक्तीलाच प्रवेश मिळावा. आजही मुख्य गर्भगृहामध्ये सोवळे नेसल्याशिवाय प्रवेश वर्ज्य आहे.

चित्र क्र. २ द्वारपालांचं शिल्प

द्वारपालांच्या शिल्पात हातातली गदा शंख हे आयुधं साक्षात श्री विष्णूंची असल्याने सहजगत्या हे अधोरेखित करता येतं की हे श्रीविष्णूंचे द्वारपाल आहेत.सोबतच त्यांचा कंबरपट्टा , यज्ञोपवीत ,बाजूबंध , हातातल्या अंगठ्या इत्यादी अलंकार लक्षवेधक आहेत. प्रत्येक शिल्पाच्या पाठीमागे प्रभावळ अगदी लक्ष देऊन बघावी अशी आहे.

चित्र क्र 3 मोहीनीचं शिल्प

मंदिराच्या अंतर्भागात दोन महत्त्वाचे स्तंभ आहेत आणि त्यातला एक महत्त्वाचा स्तंभ म्हणजे मोहिनी रूप. समुद्रमंथनातून निघालेल्या अमृताचे वाटप करताना भस्मासुराचा वध करण्यासाठी श्रीविष्णूंनी मोहिनी रूपधारण केलं होतं. या शिल्पाचं करताना महत्त्वाची गोष्ट म्हणजे मूर्तीच्या भुवया धनुष्यासारख्या आहेत म्हणून कामाक्षी, डोळे माशासारखे आहेत त्यामुळे मीनाक्षी, चंद्रासारखा मोहक चेहरा असल्यामुळे चंद्रमुखी अशी विविध नाव या एकाच मूर्तीला लागू पडतात. शरीर शास्त्रानुसार मानवी देह हा एक समान सात भागांमध्ये विभागला जातो ज्यामध्ये एक सप्तमांश भाग हा चेहऱ्याच्या किंवा हाताच्या वितेच्या आकाराचा असतो आणि ही कसोटी या मूर्तीला तंतोतंत लागू  पडते .

चित्र क्र ४ मंदिरातले स्तंभ 

मंदिराच्या शिखराचा भार हा वेगवेगळ्या ४८ स्तंभांवर पेललेला आहे. प्रत्येक खांबावरती पाच वेगवेगळे स्तर आहेत जे पाच वेगवेगळ्या दगडात घडवून मग एकमेकांसोबत इंटरलॉकिंग पद्धतीने जोडलेले आहेत. आश्चर्याची गोष्ट अशी की प्रत्येक स्तंभ हा वेगवेगळ्या पद्धतीने घडवलेला आहे आणि प्रत्येकावरती वेगवेगळे भौमितिक आकार आणि वेगवेगळं नक्षीकाम केलेला आहे. आजच्या अत्याधुनिक काळातल्या लेथ मशीन वर घासून घडवलेल्या एखाद्या यंत्राचा भाग असावा अशा पद्धतीने हे दगड घासून कोरून गुळगुळीत घडवलेले आहेत. जाणकार व्यक्ती हे स्तंभ बघताना मंत्रमुग्ध होतील यात शंका नाही.

चित्र क्र ५ नृत्यमंडपाच्या वरील शिखराच्या अंतर्भागातील ब्रम्हा विष्णू महेशाची संगममूर्ती .

आपल्या जीवनात भगवंताचे स्थान परमोच्च आहे आणि त्या भगवंताला अंगभोग आणि रंगभोगाने सेवा अर्पण करायची असते. अंग भोग म्हणजे सुगंधी उटणे स्नान वस्त्रालंकार इत्यादी सह षोडशोपचार पूजा तर रंगभोग म्हणजे भोजनातर नृत्य गीत वादन इत्यादींनी देवतांचे मनोरंजन करणे. सदर मंदिरात मंदिराच्या गाभाऱ्यासमोरच नृत्य मंडप आहे ज्यात स्वयं महाराणी भरतनाट्यम हा नृत्य प्रकार करून भगवंताला रंगभोग अर्पण करत असे. त्याच नृत्य मंडपाच्या वरच्या बाजूला शिखरात ब्रम्हा विष्णू महेशाची संगम मूर्ती पाहायला मिळते. शिखराच्यावरच्या भागातून खाली आल्यास कमळाप्रमाणे फुलत जाणार ब्रह्मस्वरूप, मधोमध नरसिंहाची मूर्ती आणि ती मूर्ती धारण केलेलं दंडगोलाकार रचनेतलं शिवलिंग. त्याचसोबत बाजूला सूरसुंदरींची चार शिल्पही बघायला मिळतात( चित्र क्र ५ ).

चित्र क्र ६ महाराणी रंगभोग अर्पण करताना भरतनाट्यम मुद्रा

चित्र क्र ७ भरतनाट्यम मुद्रा

महाराणीची भरतनाट्यम मुद्रा पाहताना शंकराच्या तांडव नृत्याची आठवण येते. एका पायावर तोलून धरलेला शरीरभार, अंगावरचे दागिने, हातांच्या मुद्रा, डोक्यावरील केशरचना आणि सर्वात मुख्य म्हणजे नृत्यात तल्लीन झालेल्या चेहऱ्यावरच्या भावमुद्रा. सोबतच पायापाशी लहान आकाराच्या मुर्त्यांमध्ये साथ देणारे, ढोल वाजवणारे आणि राणीच्या काही दासींची शिल्पं कोरलेली दिसतात.

चित्र क्र ८ नृत्य मयुरीच शिल्प

पूर्वीच्या काळात अशी धारणा होती की स्त्रीला मोरासारखं नृत्य करता आलं पाहिजे आणि पोपटासारखं बोलता आलं पाहिजे. चित्र क्रमांक आठ मध्ये एक सूर सुंदरी हातावरती पोपट आणि मोराच्या संगमाने बनलेल्या पक्ष्याशी बोलताना दिसते. पूर्वीच्या काळात संदेश वहनासाठी कबूतर पाळले जायचे जे लिहिलेली चिठ्ठी मालकापर्यंत पोहोचवत असत.त्याचप्रमाणे पोपटही पाळले जायचे जे आपण बोललेले शब्द दुसऱ्या व्यक्तीला पुन्हा एकदा बोलून दाखवून आपला संदेश पाठवत असत. 

चित्र क्र ९ स्नानानंतर केस झटकणारी स्त्री
चित्र क्रमांक नऊ मध्ये नुकताच स्नान करून आलेली स्त्री स्वतःचे ओले केस झटकताना दिसते. मूर्तीचे अत्यंत बारकाईने निरीक्षण केल्यास तिच्या केशसंभाराच्या टोकाला शिल्पकाराने बारीक बारीक पाण्याचे थेंब दाखवलेले आहेत.सदर कृती करताना पायांची विशिष्ट ठेवण, अंगावरचे दागिने आजूबाजूचे नक्षीकाम या सगळ्या गोष्टी सुद्धा पाहण्यासारख्या आहेत.

चित्र क्र ११ मंदिराच्या आतला मुख्य स्तंभ

चित्र क्रमांक ११ मध्ये दाखवलेला स्तंभ हा अत्यंत वैशिष्ट्यपूर्ण आहे.मंदिराच्या आत मध्ये आणि बाहेर अनेक वेगवेगळ्या सुरसुंदरी आणि देवतांची शिल्प भिंतीवरती पाहायला मिळतात. त्या सर्व शिल्पांची लहान प्रतिकृती या एकाच स्तंभावर पाहायला मिळते. या स्तंभावर अनेक देवतांची शिल्प आहेत त्यामुळे पुजारी पूजा करताना मुख्य गाभाऱ्यात पूजा झाल्यानंतर या स्तंभाचीही पूजा करतात आणि त्या भोवती प्रदक्षिणा घालतात. असं म्हणतात की या स्तंभाला घातलेली प्रदक्षिणा ही पूर्ण मंदिराच्या प्रदक्षिणे समान आहे. एक भव्य दिव्य प्रतिकृती जी अख्ख्या मंदिराच्या कानाकोपऱ्यात आहे आणि तीच हुबेहूब प्रतिकृती या एका स्तंभावर अगदी लहानशा आकारात कोरलेली आहे हे बघताना खूप आश्चर्य वाटतं.

चित्र क्र १२ भविष्यात येणाऱ्या कलाकारासाठी सोडलेला रकाना

ह्या स्तंभातली सर्वात आकर्षक गोष्ट म्हणजे यामध्ये एक रकाना रिकामा सोडलेला आहे.ज्यांनी हे मंदिर घडवलं त्या कलाकारांच्या अंतकरणात असं होतं की कलेला कधीही मरण नाही.तर आमच्या नंतरही कोणीतरी यावं आणि भगवंताच्या दारात त्यांना त्यांची शिल्पकला सादर करता यावी. म्हणून मुख्य स्तंभामध्ये त्यांनी हा रकाना रिकामा सोडलाय. पण अजूनही त्यांच्या तोडीचा कोणी शिल्पकार हा रकाना घडवू शकला नाही हे आपलं दुर्दैवच.

पुढच्या लेखामध्ये मंदिराच्या बाहेरच्या भिंतीवरील वेगवेगळ्या शिल्पांची माहिती आपण घेणार आहोत. त्यासाठी संपर्कात रहा. तुमचा माझा प्रत्यक्ष संपर्क घडत नसल्यास खालील "stay connected with chaturthmiti" या लिंक वरती क्लिक करून आपला ई-मेल आयडी नोंदवावा. 


लोभ असावा !
राहुल अभ्यंकर, विरार.


चतुर्थमितीचे इतर लेख  















टिप्पण्या

Devshree म्हणाले…
उत्कृष्ठ लेख...कलाकृती बघताना त्यातील बारकावे टिपताना विशिष्ट कलात्मक नजर असणे गरजेचे आहे... सर्वानाच जमत नाही. Art & Architectural study tour होते. प्रतिभावंत पूर्वजांना साष्टांग दंडवत....आणि त्या कलाकृतीचा अभ्यासपूर्ण अर्थ संगणार्यांचे खूप कौतुक....शेवटचा भाग तर अभूतपूर्व आहे...कलाकाराने ठेवलेला रिकामी रकाना भविष्यातील नवीन कलाकृतीचे स्वागत करण्याची मानसिकता दर्शवतो.

या ब्लॉगवरील लोकप्रिय पोस्ट

शरभ - गडकिल्ल्यांच्या द्वार शिल्पांमधील एक पौराणीक प्राणी

शरभ - गडकिल्ल्यांच्या द्वार शिल्पांमधील एक पौराणीक प्राणी ॥ श्री गणेशाय नमः ॥ भारतीय संस्कृती साठी वैदिक आणि पौराणिक हे महत्त्वाचे कालखंड आहेत . या कालखंडामधले काही देव, दैवत, यक्ष, गंधर्व, अप्सरा,दहा दिशांचे दिक्पाल हे जरी कालबाह्य झाले असले तरी मुर्त्यांचा स्वरूपातून ते आजही नजरेस पडतात . यातल्या बऱ्याचशा मुर्त्या त्यांच्या शैलीवरून ओळखता येतात पण बऱ्याचश्या किल्ल्याच्या मुख्य दारावर आढळणारी शरभ ह्या प्राण्याची शिल्पं आजही सर्वसामान्यांना गोंधळात टाकतात .  चित्र क्रमांक १ . जलदुर्ग अर्नाळा येथील प्रवेशद्वारा वरील शरभ शिल्प . चित्र क्रमांक एक मध्ये दिसणारा हत्तीच्या वरचा वाघ की सिंह असा बुचकळ्यात टाकणारा प्राणी म्हणजेच शरभ होय ! शरीर यष्टी वाघ सिंहाशी जरी मिळतीजुळती असली तरी तोंड मात्र अगदी वेगळं आहे . सर्वात महत्वाचा पडणारा प्रश्न म्हणजे ह्या शरभांचं शिल्प गडांच्या दरवाजावर का असतं ? त्यासाठी थोडा पुराणांचा संदर्भ घेऊया . विष्णूनें नृसिंहरूप धारण करून हिरण्यकशिपूस मारले; पण खून चढल्यामुळे त्याची उग्रता कमी होईना; तेव्हां सर्व सृष्टि शंकरास शरण गेली; शंकराने दोन तोंडे...

रावणानुग्रह - शिवमूर्तये नम: !

हर हर महादेव  प्राचीन मंदिरांची विविध उप अंगे आहेत. त्यातलं सर्वात लक्षणीय अंग म्हणजे मंडोवर म्हणजेच मंदिराची बाह्य भिंत. ह्या बाह्य भिंतीवर मंदिराच्या आतल्या देवते सोबतच्या इतर उप देवता , त्या मुख्य देवतेचे अवतार कार्य , काही प्रसंगी रामायण, महाभारत इत्यादी पौराणिक कथांचे , युद्ध प्रसंगांचे शिल्प किंवा शिल्प पट आढळतात. सर्वात जास्त शंकर आणि विष्णूची देवळं आढळतात आणि जो देव मुख्य गाभाऱ्यात स्थापित असेल, त्याची शिल्पं जास्त आणि दुसऱ्याची काही मोजकी शिल्पं ह्या बाहय भिंतीवर आढळतात. त्यातली सर्वात आकर्षक आणि नित्य आढळणारी मूर्ती म्हणजे रावणानुग्रह ! आकर्षक ह्यासाठी की सदर मूर्तीमध्ये अनेक रसांचं वर्णन आहे जसं की वीर, करुणा,शृंगार, भय इत्यादी ! हे सर्व रस आणि कैलास पर्वत, शिवाचे गण, दास, दासी, नंदी इत्यादी दाखवताना मूर्तिकाराच्या कौशल्याचा कस लागतो. मंदिरात आढळणाऱ्या या बऱ्याच मूर्ती एकमेव शिल्प नसून अनेक शिल्पांचा शिल्पपट असतो. शिल्पपट समजण्याकरता त्याची मूळ कहाणी माहीत असावी लागते आणि त्या मूळ कहाणीचा आधार घेत संपूर्ण शिल्पाची कल्पना सहज करता येते. रावणानुग्रह या शिल्पाची कहाणी : - ए...

गणरायाचं खरं रूप: शास्त्र, संस्कृती आणि पर्यावरणपूरक मूर्ती !

 ||  श्री गणेशाय नम:  || " अरे राहुल ! गणपतीचे डोळे कधीही सरळ एका रेषेत आणि आडवे नसतात. गणपती हे गजवक्त्र म्हणजे हत्तीचे तोंड/मुख असलेली देवता आहे. आणि हत्तीचे डोळे तिरके असतात. तुम्ही मुंबईकरांनी स्वतःला वाट्टेल तसा गणपती घडवलात. त्याला उगाचच मानवी स्वरूप दिलंत. माणसासारखे सरळ आणि आडवे डोळे असल्यामुळे तो गणपती माणसासारखा दिसतो आणि त्यामुळे कदाचित तो तुम्हाला लोभस वाटतो. पण हि प्रथा बरी नव्हे. " इति नंदा आजोबा.  कैक वर्षांपूर्वी मी आमच्या मूळ गावी ( मिरज ) गेलो होतो. मी सुध्दा कैक वर्ष विरारच्या  गणपतीच्या कारखान्यात काम शिकत होतो. सहज म्हणून गावच्या कारखान्यात एक चक्कर मारली. सर्व गणपती थोडे वेगळे दिसले. आमच्या मुंबईत नाही असं बनत, तुमच्याकडचे साचे थोडे वेगळे आहेत. त्यावर नंदा आजोबांनी मला हे उत्तर दिलं. मुळातच तेव्हा माझी गणपती आणि मूर्ती शास्त्राबद्दलची जाण तशी बेताचीच असल्यामुळे तो विषय मग अलगद मागे पडला. पण कालांतराने मी ह्या मूर्तिशास्त्राचाअभ्यास सुरु केल्यावर मला आजोबा काय म्हणत होते ते स्पष्टपणे उलगडू लागले. अजून खोल खोल शोध घ्यायला सुरु केला तेव्ह...